Ter ere van het 45-jarig jubileum presenteren we in elke editie van de nieuwsbrief een van de bureaumedewerkers van NVZD. Op die manier bieden we u een persoonlijk kijkje achter de schermen. Vandaag leest u een interview met Antoinette van Herpen.
Antoinette is inmiddels acht jaar werkzaam bij de NVZD als coördinator accreditatie. Als u het accreditatietraject doorloopt, komt u haar hoogstwaarschijnlijk tegen. Ook verzorgt zij de bemiddeling bij intervisiegroepen en collegiale coaching. Ze is in 2016 gestart bij de NVZD. In die tijd begon zij net met haar eigen praktijk als psychosociaal therapeut. “Mijn praktijk was nog niet volledig operationeel, dus toen ik werd benaderd door de NVZD was ik meteen geïnteresseerd om parttime aan de slag te gaan. Het accreditatietraject werd destijds ontwikkeld en er was een pilotgroep die het eerste accreditatietraject doorliepen. Het proces was toen nog behoorlijk rudimentair en alles gebeurde op papier. Er waren veel taken, zoals het plannen van afspraken met auditoren en het delen van formulieren, die nauwkeurig uitgevoerd moesten worden. Ze zochten iemand die flexibel kon werken en het proces kon opzetten en beheren. In de loop van 2016 werd de digitale toolbox ontwikkeld, waardoor feedback digitaal kon worden verwerkt en het hele systeem beter beveiligd werd.”
De NVZD hield ook toen al kantoor in het gebouw van PGGM. Antoinette herinnert zich haar eerste indruk nog goed: “Toen ik binnenkwam in dat grote gebouw met de toegangspasjes en beveiliging leek de NVZD een hele grote organisatie. Echter, eenmaal aangekomen op het kantoor van de vereniging was het een kleine organisatie. Ze werkten efficiënt; iedereen had zijn eigen taak en wist van elkaar waar iedereen mee bezig was. Ik werkte één keer per week op kantoor en de rest van de tijd vanuit huis. Ik had niet verwacht zo lang te blijven, maar het bleek een goede match te zijn. De flexibiliteit en afwisseling tussen mijn eigen praktijk en het werk voor de NVZD gaven mij de vrijheid die ik als ondernemer waardeer.”
De afgelopen jaren is het bureau van de NVZD gegroeid en heeft ook het accreditatietraject een groei doorgemaakt. “In het begin was accreditatie niet verplicht en werd het vooral gedaan door bestuurders die er echt voor wilden gaan. Sommige andere leden dachten dat het meer een afvinklijstje was en wilden er niet meteen aan deelnemen. Toen het Ministerie van VWS overwoog om accreditatie verplicht te stellen, kregen wij de kans ons te bewijzen. We hebben mensen gemotiveerd om deel te nemen, en vaak zagen ze na het gesprek met auditoren de waarde ervan in. Het gesprek biedt hen reflectie en een gelijkwaardige uitwisseling waarin hun mens-zijn wordt erkend. Ik vind het belangrijk om het accreditatietraject zo laagdrempelig mogelijk te maken voor bestuurders, zodat ze zo min mogelijk hinder ondervinden. Ik ondersteun hen zonder oordeel en ben een neutraal aanspreekpunt tijdens hun accreditatieproces. De zorgvuldigheid en vertrouwelijkheid zijn cruciaal en maken mijn werk interessant, Dit geeft mij het meeste voldoening. Ook waardeer ik de samenwerking met de auditoren. Ik weet dat zowel de bestuurders als de auditoren erg druk zijn en het is vervelend als techniek of andere zaken voor oponthoud zorgen. Dit probeer ik zo soepel mogelijk te organiseren. Wat ook mooi is, is dat andere verenigingen nu bij ons de kunst komen afkijken omdat ons systeem zo goed werkt.”
Ondanks dat we vaak thuiswerken en elkaar dan spreken via een beeldscherm, merkt Antoinette dat de sociale cohesie voor alle collega’s belangrijk is. “Met de toegenomen hybride werkvormen en een groter team, is er meer aandacht voor sociale dingen, zoals informele etentjes. Het is fijn dat NVZD veel aandacht besteedt aan persoonlijke attenties en contact, waardoor wij ons ook gezien en gehoord voelen, niet alleen door collega's maar ook door de commissie.”
Bekijk de andere artikelen in deze reeks hier:
Marjan de Jong
Lilly van Viegen
Tineke Zijlstra
Tekst: Lilly van Viegen
Beeld: Antoinette van Herpen (foto)